Uzun zamandır hayatın içinden bir takım sıkıntılarım sebebi ile köşemi çok yalnız bıraktım bu konuda affınıza sığınıyorum, inşallah ileride biraz daha nefes aldığımda, biraz daha gözüm aydınlanıp içim ferahladığında eski potansiyelime ulaştığımda birlik de güler birlikte ağlarız.
‘hayatın tam neresindeyim?’dediğim durumdayım şu an. Umutluyum…
Farkındayız, çok şükür ebeveyn olunca bir daha asla kendimiz olamıyoruz
—asla bir daha ben,
Asla! Bir daha kendiniz ile baş başa kalamıyoruz.
Ve asla uykunuz derin olmuyor. Çalınmış uykulardasınız.
Çocuğu olmayan insanların hep bir yanlarının eksik olduğunu düşünmüşümdür neden mi onları üzmek için mi hayır… Çocuğun insanı tamamladığına emin olduğum için olsa gerek.
Hep dua ederim onların bebeğinin olması, tamamlanmış anne ve baba olmaları için.
Bir duam da para ile çocuğunun mutluluğunu satın alan ebeveynlerde, içinde sevgi olan paylaşımlarda görmek temennim tomar olan değil. Ne olur cebine çok para değil yüreğine çok paylaşım katın.
