Acı ve keder her zaman insanın zihnindedir, silinmez. Acı ve keder insan oğlunun doğasında vardır. Örneğin tatlıda olsa ne kadar acıtır o ilk aşk yarası...Hayatın zorluklarıyla aile içinde yaşanan sıkıntılar bir bir insanların üzerine şifrelenir. Bazı anlar gelir ki, geçmiş muhasebesi biranda zihnimizde açılır.
Hiç bugünümüzü yarınımızı düşünmeyiz hep geçmişteki acı ve kederleri düşünürüz. Belki de bunlardır insanı güçlü kılan...
İnsanoğlu hayatında baskı, zulüm, sevgisizlik, açlık, işsizlik, hukuksuzluk, umutsuzluk, mutsuzluk, üzüntü yani her duygu ve sıkıntıyı göğüslemek zorundadır... Ve en acısı sevdiklerinizi kaybetmek. Acısı geçer mi hiç... Taze kalır yarası... Ama içimizde yokmuş gibi saklarız o anı... Çünkü insanız işte..Hayata tutunmak, devam etmek gerekir, her düştüğünde kalkmayı bilmek gerekir...Ve insanoğlu tüm sıkıntılara kader der ve geçer...
Çözüm yolu üretmez, üretmek istemez, sanki hayata küçük bir pencereden bakarak yaşamak isteriz. Ve zaman her şeyin ilacıdır der her şeye zamana bırakırız
Ama o zamanda ömrümüz zaman içinde kaybolur gider, geçen zamana yazık deriz...
Acı ve kederler şarkılara filmlere, şiirlere konu olmuştur. Yani hayatın gerçeğidir...
Kasımda ağaçların yaprakları sararır, kızarır birer ikişer düşmeye başlar. İnsan düşmeye görsün... Bir bakmışsın ağaç çırılçıplak kalmıştır. Ölüme hazırlık böyle bir şey ama aslında yeniden doğuşun hazırlığıdır. Bir sonraki mevsim ağaç tekrar yeşerecek. Acılar ve kederler insanı belki de insan yapar ama bunlardan ders alarak yeni doğmalara yeni umutlara yelken açmak lazım
Dedim ya insanız işte...
ACILAR
Acılar ve kederler var geçmişimde
Gözyaşım var sensiz gecelerimde
Sevgi var sevmek var yüreğimde
Seni yaşattım kendi kaderimde
Seni sevdim kalbime gömdüm
Alın yazımdın benim sevgilimdin
Yaşamak sensizlikle sevdiğim
Düşünmem bekleme gelirim
Sana konuşmuş sana susmuşum
Senin için vurmuş vurulmuşum
Seninle yaşamış seninle korkmuşum
Ben sana sığınmış sana koşmuşum
