Biz kadınlar bazen rutin yaptığımız işleri yapmak istemeyiz, yaptığımız iş her neyse bir türlü başlayamayız, odaklanamayız.
Özellikle gergin, hassas durumlarda zamanımızı ve kalan enerjimizi harcamak istemeyiz.
Gidip en yakın komşu ile çene çalmak, kahve içmek, dışarı çıkmak daha cazip gelir. Kimi ise aynanın önünde saçlarına şekil verirken arkasındaki dağınıklığı görmez, kiminin ise tırnaklarına takılı kalmıştır gözleri.
O bizden kaçmaz ama biz pekâlâ kaçarız ondan.
Annem hep derki, kendine çok bakan kadın evine bakmaz! Evet! Annem bütün anneler gibi her zaman haklıydı.
Ama aksi de ispatlanmış değil kendine bakmayan kadın, evine bakar! Çok mu ketum oldum?
Zamanın gocamışhanım lafları da artık anlam ve önemini yitirdi.
Bence,Yeni nesil hepsini yapıyor ama tek bir şartla? CANI İSTERSE!
Nerde kalmıştık, dağınıklık hususunda, bir yerde okumuştum yazar dağınıklık meselesini, Tıpkı para gibidir, para parayı, dağınıklıkta dağınıklığı çeker diyordu.
Dağıntı arttıkça toplamak zorlaşır, zorlaştıkça ertelenir, ertelendikçe dağınıklık daha da artar.
Dağınıklılık kesinlikle bir yaşam biçimi değildir.
Hey yy! Dağınık arkadaşlar istediğiniz kadar evden kaçın, erteleyin, sacınızı, parmağınızı cilalayın eninde sonunda yine siz yapacaksınız…
Unutmayın, evi derli toplu olanın hayatı derli toplu olur.
Ama siz böyle mutluysanız da bırakın her şey dağınık kalsın.
Hoşça kalın.